Το παράδοξο με τα κάλαντα Πρωτοχρονιάς

Λίγοι ίσως έχουν παρατηρήσει και προσέξει τους στίχους από τα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς, που δεν βγάζουν ολοκληρωμένο νόημα. Πώς ταιριάζει το να έρχεται ο Άγιος Βασίλης και να μην μας καταδέχεται; Που ταιριάζει το παλικάρι και η αρχόντισσα κυρία με τον νέο χρόνο που έρχεται;

Ας δούμε την εξήγηση:

Στα βυζαντινά χρόνια, οι άντρες ταπεινής καταγωγής, δεν είχαν δικαίωμα να μιλούν σε γυναίκες αρχόντισσες και αριστοκράτισσες. Επιτρεπόταν μόνο σε περιόδους γιορτών, αλλά και πάλι μόνο να τους πουν ευχές μπορούσαν. Ένας νέος λοιπόν, ήταν ερωτευμένος με μια αρχοντοπούλα. Αποφάσισε να της τραγουδήσει τα πρωτοχρονιάτικα κάλαντα, βάζοντας και στίχους δικούς του, ανάμεσα από τους εορταστικούς. Στίχους όμως ερωτικούς. Με αυτόν τον τρόπο, δε θα γινόταν αντιληπτός, παρά μόνο από την αρχοντοπούλα που τον ενδιέφερε.

Έτσι...την αποκαλεί ψηλή σαν δεντρολιβανιά. Επειδή εκείνη φορούσε τα κωνικά γυναικεία καπέλα της άρχουσας τάξης, την παρομοιάζει με εκκλησιά με θόλο. Επειδή είναι αρχόντισσα, δεν τον καταδέχεται. Επίσης, προσπαθεί να την καλοπιάσει, αποκαλώντας την ζαχαροκάντυο ζυμωτή (φτιαγμένη από ζάχαρη).

Μια πιο προσεκτική ματιά τώρα στους συγκεκριμένους (χρωματισμένους) στίχους, για του λόγου το αληθές:

Αρχιμηνιά και αρχιχρονιά

Ψηλή μου δέντρολιβανιά

κι αρχή καλός μας χρόνος

εκκλησιά με τ` άγιο θόλος

Άγιος Βασίλης έρχεται

και δεν μας καταδέχεται

Από την Καισαρεία

συ είσαι αρχόντισσα κυρία

Βαστάει εικόνα και χαρτί

ζαχαροκάντιο ζυμωτή

χαρτί και καλαμάρι

δες και με το παλικάρι