Παλιά παιχνίδια

Παλιά παιχνίδια

 Το χαλασμένο τηλέφωνο αποτελείται από μια ομάδα παιδιών που πρέπει να είναι πάνω από  δύο. 
 Τότε ο πρώτος από τη σειρά λέει γρήγορα μια δύσκολη λέξη στον διπλανό του. Μετά αυτός τη  λέει στο αυτί του άλλου παιδιού κ.λ.π. Ο τελευταίος θα πει τη λέξη δυνατά και αν τη πει  σωστά το πρώτο παιδί έχει κερδίσει. 

 Το παιχνίδι αυτό παίζεται με πολλά παιδιά. Βγάζουνε με έναν κλήρο ποιό παιδί θα κάνει το  στραβό καλόγερο. Του κρύβουν τα μάτια με ένα σκούρο μαντήλι και του δίνουν ένα καλάμι. 
 Αυτός γυρνάει γύρω γύρω και σχηματίζει ένα κύκλο με το καλάμι και λέει:

 Τότε τα παιδιά τρέχουν κοντά του και τον πειράζουν. Αν πετύχει κανέναν με το μπαστούνι  γίνεται αυτός ο στραβός καλόγερος. 

 Η τυφλόμυγα παίζεται από δύο παιδιά και πάνω. Στην αρχή όλοι τραβάνε έναν κλήρο για να  δούνε ποιος θα τα φυλάει. Αυτός κλείνει τα μάτια του με ένα μαντήλι . Την ώρα που τα έχει  κλειστά τα παιδιά ανακατεύονται. ΄Οποιο παιδί πιάσει πρέπει να βρει πως το λένε δηλαδή ποιο  είναι. Αν το αναγνωρίσει τότε αυτό το παιδί κάνει τη τυφλόμυγα. Και έτσι αυτό συνεχίζεται. 

 Τα παιδιά στήνονται πίσω από ένα ρυάκι ή ένα ποτάμι. Μετά πηδάνε προς τα πίσω και όποιος  δεν πέσει στο νερό είναι ο νικητής και οι άλλοι έχουν χάσει. 

 Αυτό το παιχνίδι παίζεται από κορίτσια που είναι από 8 έως 10 ετών. Με λαχνό βρίσκεται το  κορίτσι που θα τα φυλάει. Τα υπόλοιπα κορίτσια γυρίζουν από γύρω της και λένε τους  παρακάτω στίχους: 

 ΄Οταν τα παιδιά δούνε το κορίτσι που φύλαγε να πλησιάζει, κάνουν ότι κάθονται. Αν το  κορίτσι που τα φυλάει καταφέρει να πιάσει ένα από τα υπόλοιπα παιδιά πριν καθήσει τα φυλάει  εκείνο το κορίτσι που έπιασε. Κανένα όμως κορίτσι δεν πρέπει να καθήσει τόσο βαθιά ώστε να  ακουμπήσει το έδαφος γιατί βγαίνει από το παιχνίδι και τα κορίτσια τα υπόλοιπα της λένε: 

 Παίζεται με 2 ή 4 παίχτες. Παρακολουθείται όμως ευχάριστα από πολλούς.  Παίρνετε μια κόλλα χαρτί και στη μέση γράφεται την άλφα βήτα. Στο πάνω διάστημα  ζωγραφίζουμε μια κρεμάλα. Στο κάτω μέρος γράφουμε την λέξη που θα κρύψουμε από τον  αντιπαλό μας. Την λέξη την γράφουμε στον αντίπαλο με παύλες δηλαδή μετράμε τα γράμματά  της και το νούμερο που θα βρούμε τόσες παύλες θα βάλουμε. ΄Οταν αρχίσει το παιχνίδι ο
 αντιπαλός μας λέει ένα γράμμα από την άλφα βήτα. Αν το γράμμα που είπε ανήκει στην  κρυμένη λέξη τότε το σημειώνουμε πάνω στις παύλες. Αν το γράμμα που είπε ο αντίπαλος είναι  λάθος τότε κρεμάμε το κεφάλι του και διαγράφουμε το γράμμα από την άλφα βήτα. ΄Ετσι  συνεχίζεται το παιχνίδι και γίνεται το ίδιο ώσπου να βρει ο αντίπαλος τη λέξη. Αν όμως ο  αντίπαλος δεν βρει τη λέξη μέχρι να τελειώσουν τα σημεία του σώματος, χάνει. 

 Το πετάει-πετάει είναι ένα παιχνίδι που το παίζουν σε όλη την Ελλάδα  Παίζουν δύο παίχτες. Ο ένας λέει κουνώντας τα δακτυλά του πάνω κάτω: πετάει πετάει και  προσθέτει μετά από αυτό το όνομα ενός πράγματος. Αν αυτό το πράγμα πετάει τότε πρέπει να  έχουν και οι δύο το δακτυλό τους πάνω. Αν αυτός που κούναγε απλώς το δακτυλό του το έχει  κάτω τότε χάνει και λέει αυτός το πετάει πετάει. 

 Χρειάζεται: Ξύλα που είναι βολικά να τα κρατήσεις και να μπορείς να τρέξεις. ΄Ενα μέρος, ας  πούμε δάσος ή ένα μεγάλο σπίτι με πολλές γωνίες. 
 Παίζεται με 4 ή και περισσότερα παιδιά Τα παιδιά χωρίζονται σε δύο έως τέσσερις ομάδες (με διαφορετικά χρώματα μπλούζας για κάθε  ομάδα). 
 Στην αρχή μια ομάδα μετράει μέχρι το 10 και οι άλλες φεύγουν στο στρατοπεδό τους. Το στρατόπεδο η κάθε ομάδα το έχει ορίσει κρυφά από τις άλλες ομάδες.  Σκοπός είναι να σκοτώσεις κάποιον από την αντίπαλη ομάδα ή να πάρεις κάποιον όμηρο.  Πώς γίνεται αυτό: Για να σκοτώσεις κάποιον στοχεύεις με το ξύλο και κάνεις τον ήχο του  πυροβόλου. Κανονικά ο άλλος πρέπει να πέσει κάτω και να κλείσει τα μάτια του για 10  δευτερόλεπτα. Βέβαια, αν ο άλλος δεν το ακούσει πρέπει να του πεις ότι τον "σκότωσες". Για  να πιάσεις όμηρο πρέπει να πας από πίσω του και να του πεις "ακίνητος". Αυτός δεν έχει το  δικαίωμα να φύγει εκτός εάν κάποιος από την δικιά του ομάδα σκοτώσει αυτόν που τον πήρε  όμηρο. Το παιχνίδι αυτό μπορεί να μην τελειώσει ποτέ!!! 

 Παίζουν παιδιά από 6 χρονών και πάνω. Χρειάζονται τουλάχιστον 2 παίκτες, ένα χαρτί, ένα  μαντήλι και ένα μολύβι. 

 Σχεδιάζω πρώτα σε ένα χαρτί έναν γάϊδαρο χωρίς ουρά. ΄Ενα παιδί κλείνει τα μάτια του με ένα  μαντίλι. Παίρνει το μολύβι και προσπαθεί να φτιάξει την ουρά. Ανοίγει τα μάτια και βλέπει πού  έφτιαξε την ουρά. Μετά ένα άλλο παιδί αρχίζει την ίδια διαδικασία. Το παιχνίδι τελειώνει όταν  προσπαθήσουν όλα τα παιδιά και νικητής είναι αυτός που έχει φτιάξει την ουρά στον  κοντινότερο σημείο.

 Στήνονται τα παιδιά σε σειρά. Κάποιο από τα παιδιά κρύβει στα χέρια του ένα δαχτυλίδι,  ψεύτικο ή αληθινό. Έπειτα προσπαθεί να αφήσει στα χέρια κάποιου από τα παιδιά που είναι  στη σειρά το δαχτυλίδι, λέγοντας το τραγουδάκι: 

 Το κάθενα από τα παιδιά έχει μια ευκαιρία να μαντέψει ποιος έχει το δαχτυλίδι. Όποιος  μαντέψει σωστά παίρνει το δαχτυλίδι και το ρίχνει στο επόμενο παιδί. Το παιχνίδι συνεχίζεται  με τον ίδιο τρόπο. 

 Μαζεύονται τα παιδιά και αποφασίζουν ποιος θα τα "φυλάει". Αυτός λοιπόν κάθεται σ' ένα  σκαμνί ή στέκει σκυφτός και βάζει το δεξί του χέρι κάτω από την αριστερή του μασχάλη,  κρατώντας την παλάμη ανοιχτή προς τα επάνω, ενώ με το αριστερό του χέρι κρατάει κλειστά  τα μάτια του. 
 Οι άλλοι παίκτες στέκονται προς τ' αριστερά του και ένας απ' αυτούς τον πλησιάζει, του  χτυπάει την ανοιχτή παλάμη και ύστερα απομακρύνεται μαζί με τους άλλους. Όλοι χοροπηδούν  γύρω του και στρυφογυρίζουν το δάχτυλο τους φωνάζοντας "Μπιζζ!" όπως κάνει η μέλισσα.
 Αυτός που τα φυλάει πρέπει να μαντέψει ποιος τον χτύπησε. Αν τον ανακαλύψει, τότε αυτός  παίρνει τη θέση του αλλιώς το παιχνίδι συνεχίζεται κατά τον ίδιο τρόπο. 

 Αυτό το παιχνίδι παίζεται με τρεις και περισσότερους παίχτες. Στην αρχή κανονίζεται ποιοι θα  είναι οι κλέφτες και ποιοι οι αστυνόμοι. Όταν χωριστούνε, οι κλέφτες απλώνονται. Ο σκοπός  των αστυνόμων είναι να πιάσουν όλους τους κλέφτες και να τους βάλουν φυλακή. Όμως οι  κλέφτες μπορούν να "ελευθερώσουν" έναν δικό τους αν το ακουμπήσουν. ΄Οταν οι αστυνόμοι  πιάσουν όλους του κλέφτες τότε τελειώνει το παιχνίδι και νικητές είναι οι αστυνόμοι. 

 Το παιχνίδι αυτό παίζεται από πολλά παιδιά που συγκεντρώνονται και βγάζουν με κλήρο τη  "μάνα". ΄Υστερα κάνουν όλα μαζί ένα κύκλο και κάθονται κάτω σταυροπόδι με τα χέρια πίσω,  με τις παλάμες ανοιχτές. 
 Η μάνα στέκεται έξω από τον κύκλο και βαστάει ένα μαντήλι. Κάνει μια βόλτα γύρω από τον  κύκλο τραγουδώντας: 

 Αλάτι ψιλό, αλάτι χονδρό, 
 έχασα τη μάνα μου και πάω να τη βρω 
 παπούτσια δεν μου πήρε να πάω στο χορό 

 Την ώρα που τραγουδάει γύρω από τον κύκλο, πετάει το μαντίλι πίσω από ένα παιδί και  συνεχίζει μέχρι να καταλάβουν ότι δεν κρατάει πια το μαντήλι.Το παιδί που πήρε το μαντήλι  σηκώνεται και αρχίζει να κυνηγάει τη μάνα. ΄Οταν την πιάσει η μάνα κάθεται στη θέση του  μαζί με τα άλλα παιδιά. 
 Το παιδί που πήρε το μαντήλι γίνεται μάνα και αρχίζει να κυνηγάει. Το παιχνίδι συνεχίζεται έτσι  μέχρι να το βαρεθούν. 

 Το τσιλίκι παίζεται με δύο ή περισσότερα παιδιά. Για να παιχτεί το παιχνίδι χρειάζονται δύο  ξύλινες βέργες, μια μακριά 60-70 εκ. περίπου (τσιλίκα) και μια μικρή 10-20 εκ. περίπου  (τσιλίκι), που είναι ξυσμένο όπως το μολύβι μας στις δυο άκρες του. 
 Τα παιδιά βάζουν σημάδι ρίχνοντας πέτρες και όποιος το πλησιάσει περισσότερο αρχίζει  πρώτος. Αυτός λοιπόν βάζει πάνω από μια μικρή σκαμμένη εσοχή στο έδαφος το τσιλίκι,  παράλληλα προς το έδαφος, κι έχοντας τα άλλα παιδιά απένταντι του, ρίχνει με την τσιλίκα το  τσιλίκι, όσο πιο μακριά μπορεί, προσέχοντας όμως να μην το πιάσουν τα άλλα παιδιά. 
 Αν το πιάσει ένα απ' τα παιδιά, τότε πηγαίνει αυτό το παιδί να ρίξει το τσιλίκι και εκείνος που  το έριξε πριν, αλλάζει θέση και πηγαίνει απέναντι με τα άλλα παιδιά. Αν δεν το πιάσει κανείς,  τότε κάποιος απ' τους απέναντι ρίχνει το τσιλίκι για να χτυπήσει την τσιλίκα, που την  τοποθετεί εκείνος που έριξε το τσιλίκι οριζόντια στο έδαφος και αν τη χτυπήσει αυτός παίρνει  τη θέση αυτού που έριχνε και αλλάζουν θέσεις. 
 Αν δε χτυπήσουν τη τσιλίκα, τότε ο κύριος παίχτης βάζοντας το τσιλίκι σε ένα σημείο κοντά  στην εσοχή, χτυπάει το τσιλίκι με τη τσιλίκα του σε μία άκρη του και αυτό ανασηκώνεται  ψηλά. Κατόπιν ο παίχτης αν το χτυπήσει μία φορά δυνατά τότε μετράει την απόσταση από το  μέρος που το 'ριξε μέχρι το σημείο που έπεσε με τη τσιλίκα του και όποιο νούμερο βρει, αυτό  είναι οι πόντοι που κέρδισε.
 Επίσης αν πριν χτυπήσει το τσιλίκι του για να το στείλει μακριά, το χτυπήσει άλλη μια φορά  (συνολικά 2) τότε τους πόντους, τους μετράει με το τσιλίκι και όχι με την τσιλίκα. Και αν το  χτυπήσει 2 φορές (συνολικά 3), τότε οι πόντοι μετράνε με το διπλάσιο νούμερο που βρίσκεται  μετρώντας την απόσταση με το τσιλίκι κ.ο.κ.

 Αυτό το παιχνίδι είναι ένα παλιό και παραδοσιακό παιχνίδι. Συγκεντρώνονται τουλάχιστον έξι
 παιδιά και δύο χτυπούν παλαμάκια και τραγουδούν. Τα υπόλοιπα παιρνούν κάτω απ' τα χέρια
 τους και όποιον πιάσουν το βάζουν και επιλέγει με ποιοανού το μέρος θα πάει. Τελικά όταν
 μαζευτούν όλα τα παιδιά τραβάνε τους άλλους και όποιοι δεν πέσουν κάτω είναι οι νικητές.
 Αυτό το παιχνίδι το παίζουν πολλά παιδιά (6-7 χρονών), από όλο τον κόσμο. Εμένα αυτό το
 παιχνίδι μου άρεσε και το θεωρούσα διασκεδαστικό όταν ήμουν μικρή. Τώρα έχω μαθήματα
 και δεν έχω χρόνο να παίζω παραδοσιακά παιχνίδια. Όμως αυτά τα παιχνίδια είναι πολύ
 ωραία!!!

 Το παιχνίδι είναι απλό. Χρειάζεται όμως το πολύ 5 παίχτες. Οι 4 παίχτες σκύβουν στη σειρά  αλλά ο ένας αραιά από τον άλλον. Ο 5ος πηδάει από πάνω τους βάζοντας τα χέρια του στην  πλάτη του μπροστινού του, μετά ανοίγει τα πόδια του και περνάει από πάνω. Όταν πηδήξει  πάνω από όλους τον έναν μετά τον άλλον, ο τελευταίος πηδάει πάνω απ' τους άλλους. Χάνει  αυτός που θα χάσει την ισορροπία του.

 Τα παιδιά "τα βγάζουν" κι ένας τους γίνεται βασιλιάς. Ο βασιλιάς κάθεται κάπου, ενώ οι άλλοι  απομακρύνονται για να διαλέξουν ποιο επάγγελμα θα παραστήσουν και με ποιες κινήσεις. Όταν  τελειώσουν επισκέπτονται τον βασιλιά και ακολουθεί ο παρακάτω διάλογος:
 - Βασιλιά, βασιλιά με τα 12 σπαθιά, τι δουλειά;
 - Τεμπελιά!
 - Και τα ρέστα;
 - Παγωτά.
 - Είπε η γιαγιά να μας κάνεις μια δουλειά.
 - Τι δουλειά;
 Τότε τα παιδιά κάνουν τις κινήσεις του επαγγέλματος που διαλέξανε. Αν ο βασιλιάς το  καταλάβει, το φωνάζει και κυνηγάει να πιάσει ένα παιδί που γίνεται βασιλιάς. Αν δεν το  καταλάβει, ξανακάθεται και τα παιδιά μιμούνται κάτι άλλο.

 Παιχνίδι από 4 παίκτες και πάνω  Ένα παιδί κάνει την Μπερλίνα. Σ' ένα άλλο παιδί λένε μυστικά (στ' αυτί) τα υπόλοιπα παιδιά  κάτι καλό ή κακό για το παιδί που κάνει την Μπερλίνα. Η Μπερλίνα κάθεται στην μέση και τα
 άλλα παιδιά γύρω. Αυτό το παιδί ακούει τα μυστικά των άλλων παιδιών τα λέει δυνατά στην  Μπερλίνα χωρίς να αποκαλύπτει ποιος του το είπε. Η Μπερλίνα πρέπει να βρει ποιος έκανε το  κάθε χαρακτηρισμό για αυτήν για να κερδίσει. Μετά Μπερλίνα θα γίνει ο πρώτος που θα βρει. 
 'Αμα δεν βρει κανένα συνεχίζει την Μπερλίνα. Αυτό το παιχνίδι είναι ενδιαφέρον γιατί μπορείς  να πεις την γνώμη σου χωρίς να πειράξεις τον άλλον.

 Κάθε αντίπαλος συγκεντρώνει μια στρατιά από μικρά στρατιωτάκια. Κάθε παίκτης ρίχνει ένα  βόλο στην αντίπαλη στρατιά. Όσοι στρατιώτες δεν στηρίζονται σε άλλον είναι νεκροί και  βγαίνουν έξω. Όσοι έχουν πέσει πάνω σε άλλον είναι απλώς πληγωμένοι και ξανασηκώνονται.
 Σκοπός του παιχνιδιού είναι να εξαντληθεί η αντίπαλη στρατιά.

 Παιχνίδι για 2-3 άτομα.
 Κανόνες: Σχεδιάζουμε έναν μεγάλο κύκλο και γύρω απ' το κέντρο του, βάζουμε όσες σβούρες  χωράει. Ύστερα καθόμαστε έξω απ' τον κύκλο και κρατόντας μια σβούρα στο χέρι μας,  προσπαθούμε να την χτυπήσουμε στο κέντρο του κύκλου και να διώξουμε όλες τις υπόλοιπες  μακριά. Απ' έξω απ' τον κύκλο. Προσοχή! Η σβούρα που θα κρατάμε στο χέρι μας πρέπει να  είναι δεμένη μ' ένα σκοινί απ΄την μύτη (κάτω-κάτω) έως την λαβή (πάνω-πάνω), ώστε να  γυρνάει γύρω-γύρω πιο εύκολα. Οι σβούρες που βγάζουμε έξω απ' τον κύκλο γίνονται δικές  μας. Για διευκόλυνση του παιχνιδιού, οι παίχτες πρέπει να παίζουν με σειρά ένας-ένας  ξεχωριστά ώστε να φαίνονται οι σβούρες που το κάθε παιδί βγάζει έξω απ' τον κύκλο.

 Είναι ένα πολύ συναρπαστικό παραδοσιακό παιχνίδι. Παίζεται με πολλούς παίχτες σε ένα  πλάτωμα. Τα παιδιά χωρίζονται σε δύο ομάδες. Η μία, η μικρότερη, είναι οι αστυνόμοι. Τα  υπόλοιπα παιδιά αποτελούν τους κλέφτες. Το παιχνίδι εξελίσσεται σαν ένα κοινό κυνηγητό  ανάμεσα στις δύο ομάδες. οι κλέφτες, όταν θέλουν να ξεκουραστούν, πάνε σ' ένα συγκεκριμένο  σημείο το οποίο ονομάζεται σπίτι ή λημέρι. Εκεί οι αστυνόμοι δεν μπορούν να τους πιάσουν. 
 'Οταν όμως ο αστυνόμος πιάσει τον κλέφτη τον οδηγεί στη φυλακή, η οποία βρίσκεται  συνήθως όσο πιο μακριά γίνεται από το σπίτι. 'Ενας φυλακισμένος παίχτης ελευθερώνεται όταν  ένας σύντροφός του του ακουμπήσει το χέρι και φωνάξει "ξελέ". Σε περίπτωση που οι  φυλακισμένοι κλέφτες είναι πολλοί, κάνουν το εξής κόλπο: πιάνουν τα χέρια τους στη σειρά  και απλώνονται όσο πιο έξω μπορούν (ένας βρίσκεται "μέσα" στη φυλακή και οι άλλοι,  κρατώντας χέρι χέρι, προχωρούν προς το σπίτι). Ο ελεύθερος παίχτης, αγγίζοντας το χέρι ενός  φυλακισμένου, ελευθερώνει όλους όσους συμμετέχουν στην αλυσίδα. Φυσικά, απαγορεύεται  αυστηρά στους αστυνομικούς να φρουρούν τους φυλακισμένους παίχτες, κανόνας που όποιος  παραβεί αποβάλλεται αυτομάτως από το παιχνίδι. Το παιχνίδι τελειώνει όταν όλοι οι κλέφτες  φυλακιστούν, και πολλές φορές αυτό δε συμβαίνει ποτέ! 

 Το παιχνίδι αυτό παίζεται με 3 παίκτες και πάνω. Κάθε παίκτης έχει από έναν αριθμό. Για παράδειγμα : Ο Γιώργος έχει το 1, η Σοφία το 2, ο Μιχάλης το 3, η Μαρία το 4 και ο Παντελής  το 5. Το παιχνίδι αρχίζει. Ο Γιώργος λέει : 'Εχω μια κολοκυθιά που έχει 3 κολοκύθια. Τότε ο  Μιχάλης πρέπει να πει : Και γιατί να έχει 3 κολοκύθια ; Ο Γιώργος ρωτάει : Και πόσο κολοκύθια  να έχει ; Ο Μιχάλης του απαντάει : Να έχει 2 κολοκύθια. 'Ετσι πρέπει να μιλήσει η Σοφία. Αυτό  γίνεται ώσπου να μπερδευτεί κάποιος και να πει κάτι άλλο. Τότε τ' άλλα παιδιά αποφασίζουν τι  να κάνει. Για παράδειγμα πρέπει να πει ένα ποίημα.
 Συχνά ακούμε τη φράση : Μα καλά, την κολοκυθιά θα παίξουμε ; Αυτό το λέμε όταν κάποιοι  διαφωνούν και ρίχνει ο ένας στον άλλο την ευθύνη. 

 Η κολοκυθιά είναι ένα παραδοσιακό παιχνίδι. Παίζεται και σήμερα με τρεις, αλλά και  περισσότερους παίχτες. Το κάθε παιδί παίρνει ένα νούμερο. Μετά το παιδί που έχει το νούμερο  (ένα), αρχίζει λέγοντας : " Στου παππού το περιβόλι, που το αγαπούμε όλοι, είναι μια  κολοκυθιά, πλάι-πλάι στη ροδιά. Κάνει πέντε κολοκύθια στρογγυλά, μα την αλήθεια θα τα  δώσει ο παππούς μποναμά της αλεπούς. Δυο θα δέσει στην ουρά της κι όλα τα άλλα στα παιδιά  της". 'Επειτα ρωτάει : " Ποιος θα πάει στην αλεπού ; " " Ποιός θα της πάει τα κολοκύθια ; "
 Αργότερα το ίδιο παιδί λέει " να πάει το ..." και το παιδί που έχει αυτό το νούμερο λέει " γιατί  να πάει το ...; Να πάει το ..." κ.λ.π. 'Οποιο παιδί απαντήσει χωρίς να είναι το νούμερό του,  χάνει και παίρνει παρατσούκλι ή κάνει κάτι που του έχει ορίσει η παρέα. 

 Παραδοσιακό παιχνίδι δεξιοτεχνίας που παίζεται από δύο και περισσότερους παίχτες. Το  παιχνίδι αυτό παίζεται με πέντε βόλους ή πέτρες (πεντό-βολα), σε διάφορα μέρη. Στην αρχή  παίρνεις έναν βόλο ή πέτρα, τον πετάς στον αέρα, παίρνεις έναν βόλο από κάτω και πιάνεις και  τον βόλο που είχες πετάξει στον αέρα πριν πέσει κάτω. Μετά αυτούς τους δύο που κρατάς,  τους πετάς στον αέρα, παίρνεις έναν από κάτω και πιάνεις και τους άλλους δύο που είχες  πετάξει στον αέρα. 'Ετσι συνεχίζεις ως τον πέμπτο βόλο. Στην συνέχεια υπάρχουν άλλοι πέντε  γύροι με διαφορετικό όνομα ο καθένας. Τα πεντόβολα λέγονται και αλλιώς : πεντάλιθα,  πεντεγούλια, αλεκαφίδες και πετράδια. 

 Ένα παιδί κρύβεται όσο τα υπόλοιπα παιδιά ορίζουν ποιος από την ομάδα θα είναι ο  "μαέστρος" και ποιο "όργανο" θα παίζουν. Αφού σχηματίσουν ένα κύκλο, έρχεται το παιδί που  είχε κρυφτεί και τους παρατηρεί για να βρει το μαέστρο. Όλα τα παιδιά παίζουν το ίδιο όργανο  με τον μαέστρο και τραγουδούν: - Ποιoς είναι ο μαέστρος να το μάθεις δεν μπορείς. 
 - Ποιος είναι ο μαέστρος δεν μπορείς να βρεις! 
 - Τι κουτός που είσαι, τι κουτός που είσαι. 
 - Νάτος ο μαέστρος, νάτος ο μαέστρος! 

 Το παιδί καταλαβαίνει ποιος είναι ο μαέστρος όταν αυτός αλλάξει όργανο. Τότε κρύβεται  εκείνος και το παιχνίδι συνεχίζεται με τον ίδιο τρόπο. Αν κάνει λάθος και δε βρει το μαέστρο το  παιχνίδι επαναλαμβάνεται αλλάζοντας το μαέστρο και το όργανο. 

Το παιχνίδι ΚΛΩΤΣΟΝΤΕΝΕΚΕΣ ή ΚΡΥΦΤΟ ΤΕΝΕΚΕΔΑΤΟ

Αριθμός παιδιών : Παίζουν πολλά παιδιά

Πως παίζεται :

Πρέπει να τα βγάλουμε πρώτα για να βρούμε αυτόν που θα τα φυλάει και έτσι τα "βγάζουμε".

Παίρνουμε ένα τενεκεδάκι (από κονσέρβα, γάλα κτλ.). Βάζουμε τον τενεκέ στη μέση του χώρου στον οποίο παίζουμε και κάποιο παιδί παίρνοντας φόρα κλωτσά με όλη του τη δύναμη, προσέχωντας βέβαια να μην είναι απέναντι κανένας.Εκείνος που φυλάει τρέχει να πιάσει τον τενεκέ ενώ οι άλλοι τρέχουν να κρυφτούν. (εάν ο χώρος είναι κατηφορικός ακόμα καλύτερα). Μόλις ο παίκτης πιάσει τον τενεκέ στην συνέχεια τον στήνει. Επειτα ψάχνει τα άλλα παιδιά. Ο παίκτης που θα κατορθώσει να πατήσει τον τενεκέ χωρίς να τον δεί ο παίκτης που τα φυλάει φωνάζει “ΒΓΗΚΑ”. Στην περίπτωση πουτ ο τελευταίος παίκτης καταφέρει και κάνει την τελευταία δοκιμασίαφωνάζει “ ΒΓΗΚΑ. ΦΤΟΥ ΞΕΛΕΥΤΕΡΙΑ”. Ετσι φυλάει το ίδιο παιδί πάλι και κυνηγάει τον τενεκέ.

Αν δεν γίνει “ΞΕΛΕΥΤΕΡΙΑ” φυλάει το παιδί που βρέθηκε πρώτο από εκείνον που φυλούσε…

Το παιχνίδι ΤΗΛΕΦΩΝΑΚΙ

Αριθμός παιδιών : Παίζουν πολλά παιδιά

Πως παίζεται : Οι παίκτες κάθωνται στη σειρά σε μία ευθεία. Ο πρώτος βρίσκει μία λεξη και τη λέει στο αυτί του δεύτερουχωρίς όμως να τον ακούσουν οι άλλοι. Η λέξη αυτή πρέπει να είναι κατά προτήμηση δύσκολη ή με πολλές συλλαβές.Ο δεύτερος επαναλαμβάνει στον τρίτο ότι άκουσε ή καταλαβε, ο Τρίτος στον τέταρτο κ.ο.κ.. Όταν φτάσει η σειρά του τελευταίου, φωνάζει τη λέξη που άκουσε δυνατά και αν είναι η λέξη που είπε ο πρώτος τότε το τηλέφωνο λειτουργεί κανονικά. Αν όμως η λέξη είναι παραποιημένη το τηλέφωνο είναι χαλασμένο. Συνήθως η λέξη είναι παραποιημένη και το αστείο του παιχνιδιού είναι να επαναλαμβάνει ο καθένας ότι άκουσε.

Το παιχνίδι συνεχίζεται και ο τελευταίος στη σειρά μπαίνει πρώτος και προτείνει τη δική του λέξη.

Το παιχνίδι “Το τζαμί”

Υλικά : 1 Μπάλα και 1 κεραμίδι σπασμένο σε 7 κομάτια. Την θέση του κεραμιδιού μπορούν να πάρουν πέτρες, ξύλα ή οποιοδήποτε υλικό μπωρεί να βρεθεί εύκολα εκείνη τη στιγμή.

Αριθμός παιδιών : Παίζουν το λιγότερο με 10 παίκτες οι οποίοι χωρίζονται σε δύο ομάδες

Πως παίζεται :

Βάζουμε τα κεραμίδια μέσα σε ένα μικρό κύκλο το ένα πάνω στο άλλο και από το σημείο εκείνο μετράμε 7 βήματα και κάνουμε μία γραμμή σε εκείνο το σημείο. Η μία ομάδα στέκετε πίσω από τη γραμμή και η άλλη πίσω από τα κεραμίδια.

Η ομάδα που είναι πίσω από την γραμμή παίρνει τη μπάλα και προσπαθεί να σημαδέψει και να ρίξει τα κεραμίδια. Κάθε παίκτης έχει 3 ευκαιρίες να ρίξει τη μπάλα, σε περίπτωση που κανείς δεν πετύχει να ρίξει κάτω τα κεραμίδια αλλάζουν ρόλους.

Σε περίπτωση που κάποιος ρίξει τα κεραμίδια η ομάδα του τρέχει προς όλες τις κατευθύνσεις και προσπαθεί να βάλει τα κεραμίδια το ένα πάνω στο άλλο όπως ήταν πρίν. Η άλλη ομάδα προσπαθεί να χτυπήσει με τη μπάλα τους αντιπάλους της έτσι ώστε να τους βγάλει από το παιχνίδι.

Οποιος έχει τη μπάλα πρέπει να είναι ακίνητος. Την ώρα εκείνη μπορεί να ακινητοποιήσει έναν αντίπαλο ή να δώσει πάσα σ’ένα συμπαίκτη του.

Το παιχνίδι συνεχίζεται κατ’ αυτόν τον τρόπο μέχρις ώτου ή η μία ομάδα να στήσει τα κεραμίδια και να πεεί “ΤΖΑΜΙ” ή η άλλη ομάδα να ακινητοποιήσει όλους τους αντιπάλους της.

Το παιχνίδι “Κρυφτό με τόξα”

Σ ε αυτό το παιχνίδι παίζουνε δύο ομάδες παιδιών. Η κάθε ομάδα έχει το λιγότερο πέντε (5) παίκτες και ένας από αυτούς είναι ο Αρχηγός.

Στην αρχή του παιχνιδιού οι δύο Αρχηγοί πετάνε ένα κέρμα για να ποια ομάδα θα κρυφτεί και ποια θα τα φυλάει. Η ομάδα που τα φυλάει περιμένει την άλλη να κρυφτεί. Η άλλη ομάδα κρύβεται και ταυτόχρονα προσπαθεί, με βέλη ή με διάφορα σημάδια που αφήνει πίσω της, να ξεγελάσει την άλλη ομάδα ή να της δείξει το μέρος που κρύβεται.

Η ομάδα που τα φύλαγε μετά από λίγο αρχίζει το ψάξιμο μέχρι να βρεί τα παιδιά που είναι κρυμένα. Αν τα βρεί και τα πιάσει αλλάζουν οι ρόλοι τους. Δηλαδή αυτοί που κυνηγούσαν τώρα κρύβονται και προσπαθούν να παραπλανήσουν τους άλλουςγια το μ΄’ερος που είναι κρυμένοι.

Το παιχνίδι “Παππούς & Γιαγιά”

Το παιχνίδι παίζεται το λιγότερο με έξι (6) άτομα. Ενα από τα παιδιά αφού τα “βγάλουνε” κάνει τη μάνα. Η μάνα δίνει ονόματα στους παίκτες. Τα ονόματα αυτά πρέπει να έχουν σχέση με την οικογένεια έτσι κάποιος μπορεί να ονομαστεί παππούς, γιαγιά, μαμά, μπαμπάς κτλ.. Τα παιδιά μέλη της οικογένειας κάθονται στη σειρά ανάλογα με την ηλικία τους και αποφασίζουν να κάνουν κάτι (π.χ. να ανέβουν στα δέντρα, να κάνουν κύκλο κτλ.). Η “μάνα” κάθετε χώρια από τους άλλους παίκτες “κουλουριασμένη” μα το κεφάλι προς τα κάτω.Τα παιδιά περνάνε ένα-ένα πάνω από τη μάνα λέγοντας της τι έχουν αποφασίσει να κάνουν και το κάνουν. Αφού περάσει και ο τελευταίος παίκτης τότε η μάνα σηκώνεται και αρχίζει να τους κυνηγάει ώστε να μην πραγματοποιήσουν το αποφασησθέν σχέδιο. Αν πιάσει κάποιο παίκτη αυτός παίρνει το ρόλο της μάνας και το παιχνίδι αρχίζει ξανά…

Το παιχνίδι “Οι Αμάδες”

Παίζετε από δύο ή περισσότερα άτομα. Το κάθε παιδί διαλέγει μια πέτρακαι τα “βγάζουνε” έτσι ώστε να δούνε ποιος είναι πρώτος, Δεύτερος κτλ..

Το παιδί που παίζει πρώτο ρίχνει την πέτρα του προσπαθώντας να μην βγει η πέτρα έξω από τα όρια. Ο δεύτερος παίκτης ρίχνει τη δική του πέτρα σημαδεύοντας την πέτρα του πρώτου παίκτη. Αν την πετύχει ή αν η απόσταση είναι λιγότερο από μία παλάμη παίρνει έναν πόντο.

Στη συνέχεια παίζει ο τρίτος, ο τέταρτος κοκ. Με σκοπό να σημαδέψουν μια πέτρα που έχει πεταχτεί. Οταν τελειώσει η σειρά των παιχτών αρχίζει πάλι από την αρχή. Ο πρώτος από το σημείο που είναι η πέτρα του και προσπαθεί να χτυπήσει μια οποιαδήποτε πέτρα. Το παιχνίδι συνεχίζεται με τον ίδιο τρόπο έως ότου ένας παίκτης φτάσει στον προκαθορισμένο αριθμό πόντων. (Παραλλαγή : Αυτός που πετυχαίνει με την πρώτη ριξιά παίρνεί τρείς (3) πόντους. Για κάθε άλλη πετυχημένη ριξιά παίρνει έναν πόντο)

Το παιχνίδι ΤΑ ΒΓΑΖΟΥΜΕ ;

ΠΡΟΛΟΓΟΣ:

“Παίζουμε κρυφτό;” “Ναι” “Αλλά, ποιος θα τα φυλάει;” “Να τα βγάλουμε!”

Αυτό το μικρό βιβλιαράκι μας δίνει μερικούς τρόπους για να δούμε ποιος τελικά “θα τα φυλάει” και όχι μόνο.

Σε κάθε παιδικό παιχνίδι, ομαδικό φυσικά πριν αρχίσουμε αποφασίζουμε είτε ποιος παίζει πρώτος, είτε ποιος κυνηγάει –εάν πρόκειτε για κυνηγητό- είτε ποιος “θα τα φυλάει” –εάν πρόκειτε για κρυφτό-.

Στην πρισπάθεια μας να συγκεντρώσουμε, να διαδώσουμε και να διατηρήσουμε στην μνήμη μας το “στοιχάκια” που λέγαμε ρυθμικά πριν ξεκινήσουμε το παιχνίδι μας, δημιουργήσαμε αυτό που κρατάτε στα χέρια σας.

ΓΕΝΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ;

Τα παιδιά μαζεύονται σ΄ ένα σημείο σχηματίζοντας κύκλο.

Ένα από αυτά, λέει ρυθμικά το στιχάκι και σε κάθε συλλαβή ή λέξη δείχνει κι από ένα παιδί (συνήθως από τα δεξιά στα αριστερά). Το παιδί που δείχνει όταν πεί την τελευταία συλλαβή είναι αυτό που θα “τα φυλάει” ή που θα παίξει πρώτο, μπορεί όμως και να συμβεί το αντίθετο. Σ΄αυτή την περίπτωση το παιδί απομακρύνεται από τον κύκλο και τα υπόλοιπα παιδιά συνεχίζουν μέχρι να μείνει ένα, το τελευταίο απ΄όλα, το οποίο θα “τα φυλάει”, θα κυνηγάει ή θα παίξει πρώτο ανάλογα.

Κων/να Κ.

Αγγελική Μ.

Βασιλική Τ.